ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਜਦ ‘ਇਲਾਹੀ ਰੌਂ’ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ, ‘ਮਰਦਾਨਿਆ ਰਬਾਬ ਵਜਾ, ਬਾਣੀ ਆਈ ਹੈ।’

ਇਲਾਹੀ ਮੰਡਲ ਦਾ ‘ਪ੍ਰਕਾਸ਼’ ਅਮਿਤ ਅਤੇ ‘ਅਨਹਦ’ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ‘ਬਾਣੀ’ ਵੀ ‘ਅਨਹਦ’ ਹੈ।

ਇਹ ਇਲਾਹੀ ‘ਪ੍ਰਕਾਸ਼’ ਨਾ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਨਾਸ ਹੈ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਬਾਣੀ ਵੀ ਅਬਿਨਾਸੀ ਅਤੇ ‘ਸਚ’ ਹੈ।