ਜੀਵ - ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਜੋਤ-ਸਰੂਪੀ ‘ਪ੍ਰਕਾਸ਼’ ਦੀ ‘ਚਿਣਗ’ ਜਾਂ ‘ਜੋਤ’ ਹੋਣ ਕਾਰਣ, ਇਸ ਦੀ ਸਾਜਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਸ ਦੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸਣ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਸੰਪੂਰਨ ਅਤੇ ਅਭੁਲ ਪ੍ਰਬੰਧ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੇ ਆਪਣੇ ‘ਹੁਕਮ’ ਦੁਆਰਾ ਕਰ ਛਡਿਆ ਹੈ ।

ਜੀਵ ਦੇ ਸਰੀਰਕ, ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਆਤਮਿਕ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਬਾਹਰਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਆਸਰੇ ਨਹੀਂ ਛਡਿਆ । ਬਾਹਰਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਅਧੂਰੇ ਤੇ ਗਲਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਤੇ ਬਦਲ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਪਰ ਇਲਾਹੀ ‘ਹੁਕਮ’ ਸੰਪੂਰਨ, ਅਭੁੱਲ, ਅਟੱਲ, ਧੁਰਾਂ ਤੋਂ ਇਕਸਾਰ ਵਰਤਦਾ ਆਇਆ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਦੀਵੀ ਚਲਦਾ ਰਹੇਗਾ ।

ਦੁਨਿਆਵੀ ‘ਮਾਂ’ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਸਦਾ ਸ਼ੁਭ-ਚਿੰਤਕ ਹੈ, ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਭਲਾ ਲੋਚਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ।

ਦੁਨਿਆਵੀ ‘ਮਾਂ’ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ‘ਅੰਸ਼’ - ਬੱਚੇ ਲਈ, ਇਹ ਅਮਿੱਟ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸ਼ੁਭ-ਕਾਮਨਾਵਾਂ, ਇਲਾਹੀ ‘ਮਾਂ’, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਆਪਣੀ ‘ਅੰਸ਼’, ਜੀਵਾਂ ਲਈ, ਬੇਅੰਤ ਆਤਮਿਕ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸ਼ੁਭ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਹੀ ‘ਅਕਸ’ ਜਾਂ ‘ਪ੍ਰਤੀਕ’ ਹੈ ।

ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਇਸ ਇਲਾਹੀ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਇਉਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ : -