ਐਸੇ ਖਿਆਲ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗੀ ਗਿਆਨ ਤਾਈਂ ‘ਸੀਮਿਤ’ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਜਦ ਇਹਨਾਂ ਖਿਆਲਾਂ, ਵਲਵਲਿਆਂ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਉਤੇ ਇਲਾਹੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ‘ਝਲਕ’ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ‘ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ’ ਅਥਵਾ ‘ਅਨੁਭਵੀ ਗਿਆਨ’ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਦੀਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ-ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਹਜੂਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਭੀ ਸਦੀਵੀ, ਅਮਿਤ, ਅਪਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸੇ ‘ਇਲਾਹੀ ਮੰਡਲ’ ਦੇ ਆਤਮਿਕ ‘ਪ੍ਰਕਾਸ਼’ ਵਿਚੋਂ ‘ਅਨੁਭਵੀ ਗਿਆਨ’ ਉਪਜਦਾ ਹੈ।

ਜਦ ਇਹੋ ‘ਆਤਮਿਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਯਾ ‘ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨ’ ਗੁਰੂਆਂ, ਭਗਤਾਂ, ਸੰਤਾਂ ਰਾਹੀਂ, ਮਾਇਕੀ ਮੰਡਲ ਵਿਚ ‘ਬੋਲੀ’ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ :-