ਇਹ ਕਵਾਉ, ਜੋਤ, ‘ਅਨਹਦ-ਨਾਦ’ ਜਾਂ ‘ਸ਼ਬਦ’ ਕਿਤੇ ਮਧੱਮ (faint) ਹੋ ਕੇ ਖਾਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ, ਬਲਕਿ ਸਾਰੇ ਪਸਾਰੇ ਵਿਚ ਲਗਾਤਾਰ, ਓਤ-ਪੋਤ ਰਵਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਗੂੰਜ ਨ ਘਟਦੀ ਹੈ, ਨ ਵੱਧਦੀ ਹੈ। ਲੋੜ ਕੇਵਲ ਇਸਨੂੰ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਦੀ ਹੀ ਹੈ।

ਇਸੇ ‘ਅਨਹਦ ਧੁਨੀ’ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ‘ਨਾਮ’, ‘ਸਬਦ’, ‘ਸਚ’, ‘ਹੁਕਮ’, ਜੀਵਨ-ਰੌਂ, ‘ਲਿਵ’ ਆਦਿ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹੀ ‘ਅਨਹਦ ਧੁਨੀ’ ਇਤਨੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ ਕਿ ਇਜਦੇ ਆਸਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਅਤੇ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਰਬ-ਸੰਭਾਲ, ਉਤਪਤ ਅਤੇ ਪਰਲੌ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।